şərm

is. <fars.> klas. Abır, həya, utanma, xəcalət. Nə rəhm bilər, şərm qanar, ağlamaq anlar; Böylə fələk olmaz. M. Ə. S.. Şərm etmək (qılmaq, eyləmək) klas. – utanmaq, həya etmək, xəcalət çəkmək. Arif ola, eyhamnan söz qana; Naməhrəmdən şərm eyləyə, utana. A. Ə..

3. «İlə» qoşması ilə – utana-utana, xəcalət çəkərək.